ριζοτο με μανιταρια ευκολη συνταγη
Είναι οι ίδιες ιστορίες που ακόμα και η πλούσια ελληνική γλώσσα ωχριά να περιγράψει και να αποτυπώσει το μέγεθος της τραγωδίας και του πόνου.
Ιστορίες που θα μείνουν για πάντα βαθιά χαραγμένες στη μνήμη όσων τις βίωσαν, αφήνοντας ανοιχτή μια πληγή που θαρρείς πως θα αιμορραγεί μέχρι να πάνε να συναντήσουν τους δικούς τους ανθρώπους εκεί ψηλά.
Οι φλόγες, ο καυτός αέρας και η «βροχή» από στάχτες θα τους στοιχειώσουν για την υπόλοιπη ζωή τους. Εικόνες θα επιστρέφουν ξανά και ξανά ζωντανεύοντας τον εφιάλτη.
Οι εικόνες που άφησε πίσω της η φονική πυρκαγιά στο Μάτι κρύβουν πίσω τους χιλιάδες συναισθήματα, όπως πόνο, αγωνία και «μάχη» για επιβίωση. Κρύβουν όμως και ελπίδα που πρέπει αυτήν τη φορά να αναγεννηθεί κυριολεκτικά από τις στάχτες…
Γιατί μπορεί στο Μάτι το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας να έχει «παραδοθεί» στη μαυρίλα, ενώ οι εικόνες Αποκάλυψης να μην θυμίζουν πια πως πριν από οκτώ μόλις μέρες εκεί υπήρχε ζωή, ωστόσο τα μικρά προσωπικά αντικείμενα που σώθηκαν από τη μανία της φωτιάς ποτίζουν το δέντρο της ελπίδας…
Προσωπικά αντικείμενα, βιβλία και ρούχα, ολόκληρα νοικοκυριά έγιναν παρανάλωμα του πυρός, ωστόσο οι κάτοικοι προσπαθούν να ανασύρουν από τα αποκαΐδια ό, τι έχει απομείνει.
Κάθε αντικείμενο και ένας άνθρωπος. Κάθε άνθρωπος και μια ιστορία. Και κάθε ιστορία, ένα δράμα. ΄
Γιατί ακόμα και στα σπίτια που δεν καταστράφηκαν ολοσχερώς, τα σημάδια από το πέρασμα της πύρινης γλώσσας είναι ανεξίτηλα, συνθέτοντας ένα απόκοσμο σκηνικό.
Παρ΄όλα αυτά οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεδιαλέγουν μέσα από τις στάχτες ό, τι μπορεί να κρατήσει τις μνήμες τους ζωντανές. Τις χαρούμενες μνήμες τους μέσα από βιβλία, φωτογραφίες, παιχνίδια και εικόνες μπροστά από τις οποίες προσευχήθηκαν…
Ίσως όλα αυτά και να αποτελέσουν το εφαλτήριο για τη νέα ζωή τους, αλλά και μια ανεξάντλητη πηγή δύναμης που δοκιμάστηκε μαρτυρικά από την Κόλαση επί Γης…
παναγια δακρυρροουσα
παναγια δακρυρροουσα
https://tvifmuhh.blogspot.com/2019/03/blog-post_143.html
https://ivfcukyz.blogspot.com/2019/03/blog-post_55.html
No comments:
Post a Comment